Wie wij zijn?

Een kinderpsycholoog, een onderwijskundige, een kwaliteitscoördinator en een leerkracht met zeer ruime ervaring als visieontwikkelaar. We hebben elkaar leren kennen op het werk, en vanaf 2006 jarenlang samengewerkt. Onze gezamenlijke werkplek was een SBO in een achterstandswijk in Den Haag: kinderen zowel in een achterstandssituatie, dikwijls met een andere culturele achtergrond èn problemen met leren. Daardoor worstelen veel kinderen met een rugzak aan ervaringen, die het leren en ontwikkelen nog eens extra belemmeren, en eigenlijk niet direct op het werkterrein van een school liggen. 

De urgentie om onderwijs en opvoeding anders te doen dan de geëigende paden was bij ons op school dus heel groot: de kinderen die aan onze zorg werden toevertrouwd hadden de gewone manier  van werken al meegemaakt en waren daarin juist gestruikeld. Hun basis in het leren en überhaupt in het leven zelf is wankel, en de ontwikkeling vaak verstoord en daar dan het juiste antwoord op vinden, is de uitdaging. 

‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’

In dat ‘anders doen’ hebben we elkaar gevonden. We zijn alle vier ‘out of the box’- denkers, die samen de theorie van o.a. Luc Stevens hebben omarmd: mensen ontwikkelen zich het best als aan de basisbehoefte van verbondenheid, competentie en autonomie wordt voldaan. Als je voelt dat je erbij hoort, als je dat kan doen en ontwikkelen waarin je je competent voelt en je dat kunt doen op de manier die het best bij jou past.

In onze groep is een bepaalde dynamiek, die maakt dat we samen ‘op kunnen denken’, elkaar kritisch kunnen bevragen, elkaar aanvullen en gebruik maken van elkaars kwaliteiten. Dat maakt dat er synergie is, dat we ons blijven ontwikkelen met en door elkaar. En daar genieten we van! Het helpt ons ook verder in onze huidige bezigheden, want opvoeden en ontwikkeling begeleiden gebeurt vanuit heel veel perspectieven.  

Nu er twee van ons een andere werkplek hebben, hebben we elkaar weer opgezocht. Om onze eigen bewustwording en ontwikkeling te blijven stimuleren, maar ook om anderen te laten meegenieten van ons proces, in wederkerigheid, onze denkbeelden naar buiten brengen en weer beïnvloed worden door de reacties er op, precies zoals dat bij ons in kleine kring gebeurt. 

Ontwikkeling is niet het vullen van een emmer, maar het ontsteken van een vuur.